Zonnestroompanelen in Nederland

duurzaamheid achter de meter

Verander maar gauw in een dwergje (1)

Sommige media pakken de berekeningsblunder door het kabinet over de energieprijzen voor de kleine consument breed op. De superkampioen voor de gewone man – De Telegraaf – kopt breeduit met huishoudens in (energie)nood, foto’s en al van de getroffenen, Het Algemeen Dagblad zet aan tot twijfelen aan de doorrekening van de klimaatplannen. Helemaal ongelijk kan ik ze niet geven. We hebben immers geen minister voor Duurzame Energie, wel een minister voor Economische Zaken. En laatstgenoemde is er om de belangen van grote CO2 uitspuwers en kolencentrale-exploitanten te dienen. Dan wordt het dokken-en-niet-zeuren voor die gewone man waar De Telegraaf zo pertinent pal voor staat.

De wat progressivere kranten, Trouw en Volkskrant doen het wat kalmer aan: Men presenteert een analyse van de blunder, de consequenties voor de energierekening van huishoudens en, in het verlengde, de mogelijke gevolgen voor de koopkrachtplaatjes. Zelfs zoiets gezagsgetrouws als het Reformatorisch Dagblad laat kritische tonen horen.

Dan is er toch wel iets aan de hand. Of zijn er verkiezingen in aantocht?

Er is natuurlijk iets aan de hand. Heel veel landgenoten worden ‘snachts in paniek in hun bedje wakker vanwege de uit de pan rijzende gas- en elektrarekening. Men komt er hardhandig (en twintig jaar te laat) achter dat het aardgasfeest over is en dat de realiteit is dat we collectief vanwege dat goedkope aardgas systematisch en bewust veel te weinig hebben gestreefd naar het reduceren van onze fossiele energie footprint. En bovendien is Nederland op het gebied van duurzame opwekking van elektriciteit het vieste jongetje van de Europese klas. Dat is dubbel op.

Als je een kwartje laat vallen dan kan het gebeuren dat het muntje seconden lang rondtolt voordat het eindelijk stil ligt. Dat is hier het geval. 20 jaar tollen en rollen en achterom, links en rechts kijken maar nooit vooruit. Nu ligt dat kwartje stil, en het plaatje ziet er benard uit. Dokken maar! Minimaal 20.000 euro per woning om van het gas af te komen, en als het tegen zit 60.000 euro.

Is dat allemaal erg? Ja als je collectief 20 jaar niks gedaan hebt, nee als je 20 jaar geleden, toen het Kyoto-protocol werd getekend, langzaam en systematisch bent begonnen om te verduurzamen. In de aanloop van het schrijven van mijn boek, ‘Energie voor het opscheppen‘ (2007) bezocht ik mensen die toen al hun energie-footprint drastisch hadden ge-defossiliseerd. Die mensen lachen zich vandaag de dag een breuk om de commotie van het moment. Als je een dwergje bent met je energieconsumptie, en bovendien het meeste zelf opwekt, dan is welke prijsverhoging dan ook, peanuts.

Telegraaf: Energie is nu een luxe
AD: twijfel ovcer doorrekening klimaatplannen
Trouw:: De fout met de energierekening: kroniek van een voorspelde stommiteit
Volkskrant: Kabinet blundert met achterhaalde raming van energierekening -hoe kan dat?
Reformatorisch Dagblad: Gasloos maken middenwoning kost gewoon teveel