Meten van netspanning (1)

De respons van buurtgenoten op de gemeentelijke zonnepaneel-  en isolatieactie is enorm. Het is ongelooflijk hoe veel vergunningsaanvragen er bij de gemeente worden gedeponeerd. Ambtenaren zijn radeloos: ze moeten veel werk verzetten! We zitten hier in beschermd stadsgezicht, en daar moet je bepaald niet wonen als je zonnepanelen hebt. Er moet een ritueel worden doorlopen, met als hoogtepunt de aanvraag voor een omgevingsvergunning. Wat een getuttel, regeltjes en ambtenarij! Maar goed, dappere wijkbewoners zijn massaal aan het intekenen geslagen en de ene na de andere vergunningsaanvraag verschijnt in de gemeentekrant.

Dat wordt nogal wat met dat oude elektriciteitsnet in onze wijk (1938). Dat zou wel eens kunnen uitlopen op overspannen bewoners omdat hun mooie glimmende omvormers uitvallen wegens het oplopen van de spanning in het openbare wijknet. Al die forenzen die op een zonnige dag terugleveren terwijl ze zelf  op hun werk hun auto opladen!

Dus is het goede zaak eens te kijken of het mogelijk is om continu netspanning te meten. Daar is een sensor voor, genaamd ZMPT101B. Deze zet netspanning om in een fluctuerend gelijkspanninkje. Als je dat gelijkspanninkje meet met een Arduino kan je de netspanning terugrekenen. Die waarden stuur je naar een logger en klaar ben je: meetpunten.

Zo gezegd zo gedaan: een netspanningsloggertje in elkaar gezet, stekker in het stopcontact en meten maar. Hier zijn de eerste testresultaten: elke 30 seconden een (doorloped gemiddelde) berekende netspanning doorgegeven aan mijn channel op internet. Nu leunen we achterover en kijken over 48 uur naar hoe het verder ging, en intussen piekeren hoe je zo’n SMPT101B calibreert.