Uitrol “slimme” meter 2015

Ineens bemoeit minister Blok zich met het troeteldier van Economische Zaken, de ‘slimme’ meter. Volgens Blok zijn tussen 1 januari 2012 en december 2013 tijdens de kleinschalige uitrol door netbeheerders bijna 600.000 slimme meters geplaatst. Het percentage meters dat is geweigerd is 1,7% en het aantal meters dat administratief is uitgezet 0,6% van het totale aantal. Slechts 2,5% van de mensen die de meter door de strot geduwd hebben gekregen is verstandig genoeg om te bedenken dat straks hun hele energiegedrag een open boekje is voor de netbeheerder. Voordelen voor de consument? Met newspeak verhult de minister dat de energieleveranciers dik profiteren en dat er niets van dat profijt richting consument zal gaan. Tweede profiteur is de Staat der Nederlanden, namelijk de collega op Financiën. Die ziet al die zonnepaneelbezitters salderen, wat hem duiten scheelt. Met een slimme meter kan hij dat stukje besparing nauwkeurig moeiteloos afromen. Last but not least de netbeheerder. Die kan bijvoorbeeld gegevens gaan verkopen aan geïnteresseerde partijen, zoals ING dit wil gaan doen met haar bankgegevens van particuliere klanten. Geen minister die de netbeheerder een strobreed in de weg legt. Ik vermoed hier meerdere handen op één dikke profijtelijke buik. De minister is vastbesloten om tussen 2015 en 2020 ieder huishouden op te leuken met zijn troetelmeter. De consument heeft hier geen enkel voordeel aan, het levert hem geen cent op en sterker, als de minister en zijn maatjes op Economische Zaken en Financiën hun zin krijgen wordt op 1 januari 2020, als iedereen erbij is gelapt, de saldering van zonnestroom afgeschaft. Alleen de weigeraars – mensen met een ouderwetse ferrarismeter – kunnen dan nog salderen omdat de overheid niet over hun schouders mee kan kijken. Houden dus, die mooie analoge zwarte ferrarismeter – binnen een paar jaar is dat een kostbaar collector’s item.
naar aanleiding van een bericht op Cobouw.nl

3 jaar post-Fukushima

Op 11 maart 2011 vond voor de kust van Japan een zware aardbeving plaats. Een tsunami vaagde daana complete kuststeden en -dorpen weg. 20.000 mensen verdronken. Tot overmaat van ramp troffen  de vloedgolven ook de kencentrale Fukushima Dai-Ichii. Doordat de koeling uitviel smolten drie van de vier reactoren. Twee grote ontploffingen vonden palats. Een wolk radioactief materiaal dreef over het land. 100.000 mensen werden geevacueerd. Drie jaar na de kernramp zijn die 100.000 mensen nog steeds niet teruggekeerd naar huis en haard. Het zal tientallen jaren duren en vele, vele miljarden kosten om de radioactieve puinhopen op te ruimen. Nog voortdurend lekt radioactief materiaal in de omgeving. Kernenegrie is dood als een pier, en iedereen die vindt dat kernenergie een schone, veilige en goedkope vorm van energieopwekking is moet zich dit bedenken.  Zie World Nuclear Association

Land van de rijzende PV-zon

Japan mag zich met recht ‘land van de rijzende zon’ noemen. In de periode april-november 2013 is er in Japan een enorme hoeveelheid zonnepanelen geinstalleerd, namelijk 4.580 MWp, ofwel 4,58 GWp. Het aandeel van particuliere huishoudens in deze hoeveelheid was 21%, wat neerkomt op 953 megawattpiek. Een en ander is te danken aan een stevige, post-Fukushima terugleveringspremie voor zonnestroom. Japan heeft nu meer dan 10 GWp geinstalleerd PV-vermogen en behoort tot de kleine maar uitdijende groep van landen waar meer dan 10.000 MWp aanwezig is. De lijst wordt aangevoerd door Duitsland, maar Japan en met name China nemen reuzenstappen.

bron: bericht op de website Solar Magazine – Clean Technica

De zonne-energie top tien plaatsen in Nederland

In welke gemeente in ons land zijn de meeste zonnestroompanelen geinstalleerd? Vogens de website energieoverheid.nl is dat Amsterdam (2.300 zonnestroomsystemen, bij elkaar16,2 MWp). Haarlemmermeer is goede tweede (8,5 MWp) en Súdwest Fryslân derde (7,5 MWp). Daarna komen Almere, Zeewolde, Hardenberg, Utrecht, Tilburg, Hollands Kroon en tot slot Noordoostpolder. Staat uw woonplaats in de lijst? Mijn eigen gemeente (Leiden) komt tot mijn verdriet in de lijst niet voor. Hier is dus nog heel wat te doen. bron: energieoverheid.nl

Europa hamstert Russisch gas

Volgens Bloomberg zijn Europese afnemers in stilte bezig recordhoeveelheden gas af te nemen van de Russiche leverancier Gazprom, kennelijk om de lokale voorraden zo hoog mogelijk op te voeren. Er kan ook behoorlijk worden ingeslagen want het voorraadniveau ligt op dit moment op 48% (vorig jaar rond deze tijd 35%). Met name landen die in de problemen kwamen toen Rusland in de winter van 2009 de gaskraan naar Oekraïne dichtdraaide zijn naarstig hun voorraden aan het bijvullen: Bulgarije en Servie. Intussen zijn termijncontractprijzen 10% hoger geworden. De markt regeert . ….
Ik kan me voorstellen dat er politici zijn die zich op dit moment van spijt de haren uit hun hoofd rukken dat men ons zo verschrikkelijk afhankelijk heeft laten worden van dat Russische aardgas. Keerzijde is dat Rusland evenredig afhankelijk is van aardgasinkomensten uit Europa. Maar mocht het tot een gas-stop komen dan gaan er aan beide kanten klappen vallen. Het is hierom niet meer genoeg om versneld te investeren in woningisolatie, warmtepompen en stadsverwarming, en om energie-nulwoningen te bouwen, het is gewoon bittere, bittere noodzaak. We zijn veel te veel fossiel verslaafd, en boontje komt vroeg of laat om loontje.

bron: bericht op de website Bloomberg

Boerenslimme energieboeren met kiespijn

Het is niet te hopen dat u aandelen bezit in een van de grote energieconcerns. De beurskoersen van bijvoorbeeld Vattenfall, Eon, RWE zijn de afgelopen tijden stevig gedaald. Ze sluiten de ene centrale na de andere en de cijfers op de jaarafrekening kleuren rood. Vreemd, want men zet in op zwarte, pikzwarte stroom. Het zijn de hypermoderne, hoogefficiërte gascentrales die dicht gaan en de oude smerige CO2 uitbrakende bruinkool- en steenkoolcentrales die onverminderd doorstoken en doorroken. Oorzaak: gas vindt men te duur, steenkolen zijn erg goedkoop dankzij dumpachtige praktijken uit de VS, en of men een boodschap heeft aan het klimaat is de grote vraag. Men gooit het op de lage prijs voor CO2 uitstootrechten en het ontbreken van een koolstofbelasting. Daarmee wordt de schuld afgewenteld op de centrale overheid. In Nederland doet die niets, dat wil zeggen men sluit nietszeggende energieaccoorden waar we weinig meer van horen en men belast de particulier voor energie en stopt vervolgens de opbrengst in wat anders, namelijk de grote pot die dicht zit wegens de noodzaak het tekort op de begroting beneden 3% te houden (…hehe, even ademhalen….). Wat doet de burger? Die is niet gek en koopt zonnepanelen. Cirkeltje rond. De energieconcerns zijn en blijven energieboeren met dito boerenslimheid en boerenkiespijn. De overheid kijkt toe en knikt goedaardig.
naar aanleiding van een bericht van omroep 3ML over de voorgenomen sluiting door Essent van de Clauscentrale-C

Verslavend display

Na alle inspanningen van gisteren om de nieuwe Power One Aurora micro-omvormer in het gareel te krijgen kijk ik nu zeer tevreden naar de display op de CDD waarop vermogen en productie van het bijbehorende 200 Wp paneel worden weergegeven. Het plaatje is dus de  bewuste CDD die productie en opbrengst van maximaal 30 omvormers draadloos  uitleest. Dat is heel handig want het dak hoeft dus niet te worden belegd met netwerkkabels en de dataverwerking blijft netjes gescheiden van stroomproductie (andere fabrikanten van micro-omvormers, bijvoorbeeld Involar, zetten het signaal van de omvormer op de netsstroom en vissen dat signaal later weer uit de 230V AC stroom die het net in gaat).  Veel vermogen geeft het paneel vandaag nog niet, maar de hemel is dan ook bedekt met grauw en gruwel waaruit zo nu en dan een druppeltje regen valt.

Opvallend van deze CDD is dat ik ermee  het hele huis door kan lopen terwijl het venstertje keurig het momentane opgewekte vermogen en de productie blijft aangeven. De conclusie is hierom: een handig hulpmiddel met voldoende reikwijdte van de draadloze communicatie tussen omvormer en CDD. Bijna verslavend.

Power One Aurora aan het werk

Een bevriende relatie had me een half jaar geleden een mooie Aurora micro-inverter toegestuurd om hem te testen. Omdat het winterseizoen naderde bleef het ding in de doos. Tot vorige week een Involar micro-omvormer spontaan de geest gaf (die bleek later total loss). Het paneel in kwestie is een SunRise 200Wp monokristallijn paneel, een pareltje met hoge productie.

Maar hoe krijgt men een Aurora aan de praat? In mijn onschuld dacht ik het paneel aan te sluiten en daarna de stekker van de omvormer in het stopcontact te steken, maar zo eenvoudig ligt dat niet met een Aurora. Er gebeurde h-e-l-e-m-a-a-a-l niets! De Aurora gaf geen sjoegem. Ga er maar aan staan. Bevriende relatie gemaild.

Samen met de Aurora was er een doosje afgeleverd met daarin een display-unit. Dat doosje was in de kast gebleven want wat moet een mens met nóg een display? We hebben al een Qurrent, Youless, Plugwise, FP4All, noem maar op. Die extra display wordt in Aurora-kringen een CDD genoemd (Concentrator Data Device). Het ding staat centraal in het hele Aurora gebeuren. De CDD maakt via een eigen draadloos netwerkje met eigen IP adressen contact met alle Aurora’s in de buurt (maximaal 15 per CDD), leest gegevens uit (vermogen, productie) en stuurt die via het thuisnetwerk en de router naar een server van de fabrikant in Italië. Met een browser kan worden ingelogd op die server en de data worden bekeken, met allerlei fraaie grafiekjes en zo. Essentieel is dat de CDD eerst met een laptop of pc moet worden geconfigureerd. Hiervoor moet de laptop worden omgebouwd naar het netwerkje van de CDD. Daarna moet de CDD de omvormer(s) herkennen en de gegevens uitlezen, op de display weergeven en opsturen naar de fabrikant, Power One in Italië. Er waren dus twee uitdagingen: 1. de CDD met de laptop laten praten (kostte een hele middag) en 2) de CDD met de Aurora  te laten praten. De Aurora moest worden herkend en daarna commssioned, in bedrijf gesteld. Dat kostte dus nog een middag bloed, zweet en tranen. Vandaar in het plaatje alle benodigde laoptops en heel symbolisch een Sudoku-boekje. Conclusie: installeren en configureren van een Aurora vereist nogal wat kennis van netwerken en instellen van IP-adressen. Hierbij helpt bepaald niet dat de CDD knopjes heeft waarbij “Escape” en “Enter” worden aangegeven met symbolen die op een laptop precies  het tegenovergestelde voorstellen. Maar goed, twee middagen en de Aurora presteert vlekkeloos. Een aardig uitstapje in omvormer- en netwerklogica. Ik hoop dat hij het heel lang blijft doen. De handleiding van de Aurora CDD vindt u hier. Aurora’s worden o.a.geleverd door Dennis Tol in Volendam

De toorn der goden!

…of gewoon ouderdom. In mijn post van 25 februari vermeldde ik trots dat “een paar oude Soladin 120’s het nog mooi deden”. Had ik niet moeten schrijven. Prompt ging zo’n oude Soladin 120 stuk. Alsof de goden vertoornd waren door mijn vermetele woorden. Even wat statistieken: aangeschaft in maart 2002, verbonden met een 120 Wp Solarex MSX paneel, geproduceerde stroom tussen 2002 en nu circa 1.200 kWh (twee van deze panelen/omvormers worden samen bemeterd: 2.412,7 kWh gezamenlijke, geaccumuleerde productie). Nu heb ik een nieuwsgierige inborst dus heb ik de defecte omvormer meteen opengemaakt om te kijken of er iets geblakerd of gesmolten was of er anderszins verdacht uit zou zien. Niets te zien behalve wat verkleuring van het printplaatje waar de DC connectoren zitten. Smelten/door hitte vervormen van de DC aansluitingen bij Soladin 120 omvormers is een bekend verschijnsel. Zo slecht zien de aansluitingen van mijn Soladinnetje er niet uit. Hij wordt ter reparatie aangeboden en dan zien we wel weer verder. Intussen verzorgt een reserveomvormertje de stroomproductie van het zonnepaneel.

Wat mij opvalt bij aanbieders van zonnepanelen is dat de post “onderhoud” nooit wordt vermeld. Houd er rekening mee dat omvormers de zwakke schakels zijn in een PV systeem, dat ze stevig op hun donder krijgen (sterk wisselende belastingen, speciaal in het voorjaar) en dat u dus als PV-bezitter een potje moet reserveren dan wel aanhouden voor toekomstige reparaties. Eén ding staat vast: die reparaties komen er, vroeger of later.

Tesla wil een mega-accufabriek bouwen

De Amerikaanse firma die zich specialiseert in het vervaardigen van elektrische auto’s, heeft leningen afgesloten bij investeerders van in totaal 2 miljard Amerkaanse dollars met het doel een grote fabriek te gaan bouwen waarin lithium-ion accu’s worden gemaakt. Voor auto’s van Tesla, neem ik aan. Als de fabriek eenmaal is gebouwd (2017) zouden er genoeg accu’s worden gemaakt om Tesla 500.000 elektrische auto’s per jaar ermee uit te laten rusten (in 2020). Misschien blijven er een paar accu’s over voor zonnestroombezitters als men hier in Nederland tegen die tijd besluit om het salderen af te schaffen.
naar een bericht op DeBeurs